Menu
Wachten op de wind
Wachten op de wind van Zweedse schrijver Oskar Kroon is geen verhaal over een fantasiewereld of grote avonturen. Het is een symbolisch boek waarin een ingetogen portret wordt geschetst van een meisje dat alle problemen in haar leven een plaats probeert te geven. In 2019 werd het boek bekroond met de Augustusprijs, de belangrijkste Zweedse literaire onderscheiding.
de boot
Wieke heeft een moeilijk jaar achter de rug, maar op het eiland bij opa voelt het alsof al haar problemen ver weg zijn. Ze heeft van hem een kleine roei- en zeilboot gekregen om op te knappen. Kroon laat vrij duidelijk doorschemeren dat deze boot een symbolische functie in het verhaal vervult:
Het gebeurt ’s nachts weleens dat ik aan papa lig te denken, en of hij nou echt verdween. Of dat hij al is verdwenen. Voor altijd. Dan huil ik zo stil als het gaat en kan niet slapen. Dan moet ik mezelf snel op andere gedachten brengen en aan de boot denken. Maar dan duikt papa daar ook op. En Angelica en haar buik, en hoe ze met mij praat alsof ik een klein kind ben. Hoe ze mij namen geeft waarvan ik nooit heb gezegd dat ze dat mag.
Hieruit blijkt dat de boot en alle problemen rondom de scheiding van haar ouders onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden. Het opknappen van de boot symboliseert dus haar verwerkingsproces. Aan het begin van het verhaal zit Wieke in een ontkenningsfase en weigert ze om de realiteit onder ogen te zien. Treffend weeft Kroon hier slecht vluchtige gedachtes en observaties rond de scheiding door het verhaal heen. Net als haar boot is de relatie met haar ouders ‘stuk’ en moet er nog veel aan gedaan worden.
Wieke werkt in alle rust aan haar boot en langzamerhand dringt de situatie meer tot haar door. Er ontstaat meer ruimte voor de harde realiteit en er komen intense gevoelens van verdriet, boosheid, angst en onzekerheid naar boven. De emotionele telefoongesprekken met haar moeder en het moment dat Wieke na een verhit gesprek met Rut in tranen uitbarst, zijn hartverscheurend. Wieke zit midden in haar verwerkingsproces, wanneer haar ontwikkeling abrupt wordt onderbroken. Ze moet terug naar huis, maar het feit dat haar boot nog niet af is vertelt de lezer dat ze hier nog niet klaar voor is. Het onverwachte nieuws veroorzaakt een heftige botsing met de realiteit, die symbolisch wordt weergegeven door de woeste storm waar Wieke in terechtkomt.
het meisje
Wachten op de wind is meer dan een meeslepend verhaal over het gevecht van een meisje met de scheiding van haar ouders. Bovenal is het een boek over angst. Angst voor het onbekende en de ander, angst vooral voor de veranderingen in jezelf. Kroon maakt fijntjes invoelbaar hoe ook Wiekes groei naar volwassenheid conflicten oproept. Mooi is het moment waarop Wieke zich afvraagt of ze te oud is voor de schatkaart die haar opa voor haar heeft gemaakt. Als ze de kaart kort daarna met veel plezier volgt, wordt duidelijk dat het kind in haar nog de overhand heeft. Hier wordt aan het begin van het verhaal veel nadruk op gelegd, maar verandert zodra Wieke Rut leert kennen. Na deze kennismaking verschuift de focus van het verhaal namelijk naar haar transformatie in een volwassene.
Wieke en Rut verschillen in alle opzichten van elkaar. Wieke is een opvallende verschijning met krullend rood haar en fel gekleurde kleding. Ze verlangt naar de zee, wil het liefst verdwijnen en heeft weinig vrienden. Rut daarentegen heeft steile zwarte haren en draagt altijd zwarte kleding. Zij houdt juist van de stad, wil het liefst bekend worden en heeft veel vrienden. Het enige wat de meisjes gemeen lijken te hebben is hun leeftijd en dat ze op hetzelfde eiland zitten. Naarmate het verhaal vordert, komen echter ook andere gelijkenissen naar voren. Zo worstelen ze allebei met hun zoektocht naar een eigen identiteit. Samen zoeken ze uit hoe ze zich verhouden tot zichzelf, elkaar en anderen. Er ontstaat een onverwachte vriendschap tussen de meisjes en stilaan wordt de grens tussen vriendschap en liefde steeds vager:
Ik voel iets in mijn buik. Het voelt zeg maar wat rommelig, niet helemaal zoals het hoort, maar toch best goed. Er kriebelt en fladdert iets in mij en ik kan niet echt verdwijnen, weg over watermassa’s, zoals ik anders altijd doe. Het voelt alsof ik moet gaan lachen, maar het komt er niet echt uit. Het borrelt alleen vanbinnen. Als een massa van die zilverig glimmende visjes die bij de aanlegsteiger zingen en spelen. Of die vuursprankeltjes die uit opa’s open haard komen. Van die vuursprankeltjes die een heel bos op het vasteland in brand zouden kunnen steken. Ik ben er zelf nog niet uit of het prettig voelt. Een soort blije onrust is het.
EEN MOOIE BOODSCHAP
In dit boek zit een mooie boodschap verborgen, namelijk dat je al je problemen niet alleen hoeft te trotseren. De manier waarop opa en Rut Wieke helpen met het opknappen van de boot, is een afspiegeling van de manier waarop ze haar door een moeilijke tijd heen helpen. Hoewel opa Wieke de boot grotendeels zelf laat herstellen, is hij altijd op de achtergrond aanwezig om haar de kennis en middelen aan te reiken die ze nodig heeft. ‘Je went aan alles, behalve aan een steentje in je schoen,’ zegt hij steeds als er iets is. Het is vooral hartverwarmend wanneer hij letterlijk het roer overneemt als het haar even teveel wordt. In tegenstelling tot opa, heeft Rut een hekel aan alles wat met de zee te maken heeft en daarom helpt ze Wieke ook niet met het opknappen van de boot. Haar aanwezigheid is echter voldoende en lijkt Wieke onbewust te helpen. Opvallend is dat Rut opa aan het einde van het verhaal helpt om de boot af te maken als verrassing voor Wieke. Hieruit blijkt dat hulp allerlei gedaantes aan kan nemen en soms uit onverwachte hoek kan komen.
een warm en verfijnd boek
Wachten op de wind is een warm en poëtisch verhaal voor jongeren vanaf 12 jaar. Kroon slaagt er meesterlijk in alle grote en kleine gevoelens waar jongeren mee worstelen op een verfijnde wijze te verwoorden. Hier en daar zal hij zeker een gevoelige snaar raken!
Steun jouw lokale boekhandel!
De leukste plek om Wachten op de wind te kopen is natuurlijk in een (kinder)boekenwinkel! Maak bijvoorbeeld een afspraak bij mijn favoriet: de Boekenberg in Eindhoven. Ik weet zeker dat je in deze winkel nog meer gevoelige boeken zult vinden.
DEEL DEZE RECENSIE
Share on pinterest
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on whatsapp
Share on email
De kleine kinderboekenkapitein
Ahoy! Ik ben de kleine kinderboekenkapitein, maar mensen noemen me ook wel Cheyenne. Ben je op zoek naar je volgende leesavontuur? Spannend! Ik kan je daarbij helpen.
8.5/10
8,5/10
Auteur: Oskar Kroon
Uitgever: Lannoo, 2021
Vertaling: Bernadette Custers
ISBN: 9789401470735
Aantal pagina’s: 200
Meer recensies
WAAR BEN JE NAAR OP ZOEK?
Laat een reactie achter
0 Reacties