Voorlezen in kinderdagverblijf Pumpulunchi

Het voorlezen van het boek begint niet pas wanneer het boek is opengeslagen. Samen met de kinderen heb ik eerst naar de voorkant, de kaft, gekeken. Wat is daar allemaal op te zien? En wat denken ze dat er gaat gebeuren? Kunnen ze misschien al voorspellen wie er gaat winnen? De meeste kinderen wijzen vol overtuiging naar de rode zeppelin, want die is het grootste en ziet er het snelste uit. Hun nieuwsgierigheid was gewekt en ze waren klaar om in het verhaal te duiken.

Lezen is een rustige en aandachtige activiteit, maar tijdens het voorlezen van de eerste bladzijde waren veel kinderen alweer afgeleid. Stilzitten op een kruk was duidelijk niet iets waar ze zin in hadden. Ik had echter geen haast om het boek ‘uit’ te lezen. Door het verhaal regelmatig te onderbreken en samen te praten over de illustraties en gebeurtenissen in het boek, lukte het om hun aandacht wat beter vast te houden. Soms stelde ik vragen, maar er was ook ruimte voor spontane reacties van de kinderen. Deze vorm van voorlezen, ook wel interactief voorlezen genoemd, laat kinderen actief deelnemen aan de leeservaring. Om de leesbeleving van kinderen te vergroten is dus meer nodig dan enkel voorlezen. Het actief luisteren, samen nadenken, herkennen en praten maakt de leeservaring veel leuker!

Samen kwamen we tot de ontdekking dat er iets vreemds aan de hand is; de kippen spelen vals! Dat vonden de meeste kinderen niet leuk, want dat mag natuurlijk niet. Alle kinderen waren fan van de uiltjes, want die winnen uiteindelijk de wedstrijd. Team uil was aan het begin van het verhaal te laat (de nachtdieren hadden zich verslapen), maar aan het einde van het verhaal komen ze ineens tevoorschijn!