De wind wijst de weg

Verschillende aspecten uit De wind wijst de weg doen denken aan het verhaal van de Ark van Noach. In dit verhaal doen de mensen zoveel slechte dingen, dat God er spijt van krijgt dat hij hen ooit heeft gemaakt. Hij besluit daarom om de wereld te vernietigen met een zondevloed. Alleen Noach is rechtvaardig en daarom laat God hem een Ark bouwen waarmee hij zichzelf, zijn familie en alle diersoorten kan redden. De kinderen in dit verhaal bouwen misschien geen Ark, maar wel een vlot. En net als in het verhaal van Noach laat ook in De wind wijst de weg een vogel de kinderen weten dat er land in de buurt is.

Deze gelijkenis stemt tot nadenken: in hoeverre beschrijft Klootwijk hierin de tegenstelling in onze maatschappij tussen mensen die het wel en niet waard zijn om gered te worden? In De wind wijst de weg gaat het niet om specifieke mensen die een tweede kans verdienen, maar wordt het wat breder getrokken. Klootwijk benadrukt namelijk dat het voor volwassenen te laat is, maar dat kinderen nog een kans hebben om het beter aan te pakken. Dit komt duidelijk naar voren wanneer de kinderen een oude visser ontmoeten. Hij vertelt dat hij niet meer kan varen omdat er geen olie meer is. ‘We hebben het verkeerd gedaan,’ zegt hij. ‘De mensen’. Een van de kinderen vraag aan de man of hij bij hun in de bomen wil komen wonen. ‘Nee nee,’ antwoordt de man. ‘Ik blijf hier en wacht op wat komt.’ Hieruit blijkt dat de volwassen man realiseert en bovendien accepteert dat het voor hem te laat is om nog iets te veranderen.

Het is bijzonder dat de enige volwassene die in het verhaal voorkomt, sterft aan het einde. Dit kunnen we beschouwen als een symbool voor het uitsterven van een generatie die de aarde heeft opgebruikt. De kinderen worden dus opgezadeld met de verantwoordelijkheid om de wereld weer beter te maken. Net als Noach zijn zij de toekomst van de mensheid. En wie denkt dat ze dit als een moeilijke taak beschouwen, heeft het helemaal mis!